Τα όσα βλέπουμε από τους αθλητές 40 λεπτά μεσοβδόμαδα και άλλα 40 λεπτά το Σαββατοκύριακο, είναι απλά η κορυφή στο παγόβουνο. Βλέπουμε το κομμάτι πάνω από το νερό, όχι αυτό που βρίσκεται από κάτω. Ο αθλητισμός έχει απολαύσεις, ο πρωταθλητισμός λίγα πράγματα. Αν πετύχεις κάποια μεγάλη διάκριση και ως εκεί.
Είναι άνθρωποι που αμείβονται καλά για την δουλειά που κάνουν. Όπως και η κάθε εργασία, έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Θα βάλω το κομμάτι της Ελλάδας μέσα, το οποίο πασπαλίζει με υπερβολή το οτιδήποτε. Καλάθι και μέσα; «Σωκράτη εσύ σούπερ σταρ». Χάνεις το καλάθι; «Ομάδα είναι αυτό; Εμείς παλιά βλέπαμε τον τάδε…».
Το βράδυ του Λαυρίου ως το χθεσινό παιχνίδι της Εθνικής, δεν απέχει πολύ χρονικά. Ξέρει πως ένιωσε ο Βασίλης Τολιόπουλος στο κλειστό της Λαυρεωτικής όταν βγήκε μπροστά. Ξέρει πως ένιωσε ο Βασίλης Τολιόπουλος στη Χάγη, όταν κουβάλησε στη πλάτη του την -ειδικών συνθηκών- Εθνική. Πριν το χθεσινό παιχνίδι, είχε 5 συμμετοχές.
Απλά είναι να μη πεισμώσει αυτό το παιδί. Το ένιωσε το καλοκαίρι του 2022, ότι έμπαινε σε μια φάση «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Ποτέ δεν αμφισβητήθηκε για το επιθετικό του ταλέντο, αυτό από το οποίο «βγάζει» ψωμάκι. Αμφισβητήθηκε για άλλα στοιχεία του παιχνιδιού του.
Αποτελεί ένα καλό case study για motivation. Ο Βασίλης είχε παίξει σε αρκετές ομάδες, πιο πλούσιες και με περισσότερους στόχους απ’ ότι ο περσινός ΑΡΗΣ.
Δεν είναι απλά ότι έμεινε Θεσσαλονίκη για ένα συμβόλαιο ούτε… 30 χιλιάδων. Είναι ότι θα συνεργαζόταν με έναν προπονητή ο οποίος έχει συγκεκριμένη κοσμοθεωρία για την physical προσέγγιση ενός αγώνα και το «εμείς» πάνω από το οποιοδήποτε εγώ. Με λίγα λόγια, πήρε ένα από τα πιο χαμηλά συμβόλαια που έχει κάνει, σε μια ομάδα που πάντα έχει πίεση και που γνώριζε πως θα βάλει στο παιχνίδι του και άλλα στοιχεία στα 26 του.
Τα ρίσκα καμιά φορά είναι για μεγάλες προσωπικότητες. Ο Βασίλης Τολιόπουλος δεν τράβηξε το λαχείο και αυτό του… έκατσε που λέει και η αργκό. Εμπιστεύτηκε και τήρησε πιστά ένα πλάνο από τον προπονητή του, το οποίο δείχνει να τον εκτοξεύει. Πέρα από το ότι είναι σταθερά πρώτο θέμα τον τελευταίο μήνα στη μπασκετική πιάτσα.
Έχουν βαλθεί οι καλοί φίλοι και συνάδελφοι να τον μετακομίσουν. Ολυμπιακό ημίχρονο, Παναθηναϊκό τελικό και στην ανάπαυλα λίγο Euroleague. Υγεία πάνω απ’ όλα παιδιά. Ο αρχηγός του ΑΡΗ έχει συμβόλαιο ως το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι είναι σε 3-4 μήνες. Κυριολεκτικά ως την άλλη εβδομάδα, ο ΑΡΗΣ παίζει δύο κρίσιμα παιχνίδια, σε Ελλάδα και Ευρώπη, με τους αντίστοιχους… Προμηθείς.
Μέχρι τότε, οι “Κιτρινόμαυροι” θα έχουν προσπαθήσει να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους (και όχι τα πάντα, γιατί αυτό μπορεί να βάλει… τρικλοποδιά σε μια τεράστια προσπάθεια εξυγίανσης που είχε χρόνια να δει ελληνικό σωματείο). Ο οργανισμός ξυπνάει και κοιμάται χαρούμενος που έχει στις τάξεις του έναν αθλητή τέτοιου επιπέδου και θα ήθελε να τον κρατήσει και να χτίσει γύρω από αυτόν.
Για να προλάβω και μερικούς γιατί την ξέρουμε την μοίρα μας, ναι αυτό είναι σημαντικό για τον ΑΡΗ, γιατί ναι μεν πορεύεται με τις δόξες της Αυτοκρατορίας, αλλά πριν τρία χρόνια έπαιρνε τηλέφωνο σε Έλληνες παίκτες το καλοκαίρι και το τηλέφωνο έγραφε «η κλήση σας προωθείται”.
Δυστυχώς ο σύλλογος έπεσε σε λάθος χέρια, τα χρέη διογκώθηκαν και κάθε μέρα στα γραφεία έσκαγε και μια άλλη οικονομική απαίτηση. Κάποιοι άνθρωποι έχασαν τα λεφτά τους, τον ύπνο τους, την υγεία τους για να φτάσουμε στο σήμερα.
Με μια ομάδα που δε θα νιώσεις ποτέ ότι θα σε «προδώσει» αγωνιστικά, με έναν κόσμο που έχει κάνει το γήπεδο δεύτερο σπίτι του, Κυριακή και Τετάρτη. Με έναν οργανισμό που ένιωθε πνιγμένος στη μιζέρια με έναν αγώνα τη βδομάδα και επέστρεψε στο Eurocup, προκειμένου να δημιουργήσει συνθήκες για τον Βασίλη, την Εθνική, το μέλλον.
Και σε αυτό είναι μετά Χριστόν προφήτες πάρα πολλοί. Γιατί καμιά 500 135 χιλιάδες -που έλεγε και ο Γιάννης Αλαφούζος- προτάσεις του ΑΡΗ σε ΕΣΑΚΕ και ΕΟΚ, έπεσαν στο κενό γιατί δεν είχαν υποστηρικτικό μπλοκ από πίσω τους. Βλέπετε, είναι τέλειο να παίρνεις τηλεοπτικό και να μην υπάρχει κανένα σοβαρό κριτήριο εμπορικότητας/μάρκετινγκ ή να ζητάς να έχεις τη minimum ξεκούραση πριν από Ευρωπαϊκό τελικό και η ξένη ομάδα να προπονείται σπίτι σου όσο παίζεις στην Αθήνα.
Ο ΑΡΗΣ επιβίωσε από την οικονομική καταστροφή του με φοβερές θυσίες και πλάνο, την ίδια ώρα που ο Βασίλης θυσίασε χρήματα, έβαλε το κεφάλι κάτω, δούλεψε σκληρά και έγινε κάτι -πολύ- παραπάνω από ένας τυπικός παίκτης.
Απλά, όπου να ‘ναι μπαίνουμε στο χρονικό διάστημα που θερίζεις την σοδειά, τα όσα καλλιέργησες και πρόσεξες όλους τους προηγούμενους μήνες. Και ο Γιάννης Καστρίτης, οι συνεργάτες του, ο Βασίλης, όλοι οι αθλητές και όλοι όσοι βρίσκονται… πίσω από τις κάμερες, έχουν μπροστά τους σκληρή δουλειά και κοντή μνήμη. Έτσι… πετυχαίνουν.
Φωτογραφία: Eurokinissi