Το σημερινό blog είναι ένα από τα πιο «εύκολα» κείμενα που μπορεί να γράψει κανείς. To κλίμα ευφορίας είναι διάχυτο, η ομάδα προκρίθηκε στα πλέι οφ και όλα δείχνουν να κυλούν ομαλά στον πλανήτη ΑΡΗ.
Δεν είναι η νίκη, δεν είναι η πρόκριση, αλλά είναι η συνέπεια. Είναι η επιβράβευση μια συνεπέστατης προσπάθειας από τις αρχές Οκτώβρη μέχρι και σήμερα, με ένα τεχνικό επιτελείο και τους παίκτες του να είναι ακόλουθοι των λιγοστών δηλώσεων που έχουν κάνει.
Προσωπικά από αυτή εδώ τη γωνία δεν έχω τη διάθεση να επιτρέψω σε κανέναν να μειώσει έστω και λίγο την σημασία της πρόκρισης αυτής της ομάδας στην επόμενη φάση του Eurocup.
Άπαντες αγνοούν τις συνθήκες υπό τις οποίες ο ΑΡΗΣ άφησε πίσω του πιο ακριβές και «γεμάτες» ομάδες στο δρόμο προς την πρόκριση και πως ο Γιάννης Καστρίτης δημιούργησε αυτό το σύνολο.
Ο αγαπητός συνάδελφος στο Ουλμ, έκανε το… λάθος να τον ρωτήσει για ατομική εμφάνιση παίκτη του. Ο εκπληκτικός Ρόνι Χάρελ μόλις είχε κάνει όργια. «Ανθρωποι που ξέρουν την ομάδα καταλαβαίνουν πως σήμερα η συνεισφορά παικτών που ήρθαν από τον πάγκο ήταν μεγάλη. Πρέπει να τους συγχαρώ όλους άσχετα από το πόσο χρόνο αγωνίστηκαν, από το πόσα ριμπάουντ πήραν ή από τους πόσους πόντους σκόραραν. Όλοι βοήθησαν να χτίσουμε μία κουλτούρα κατά την διάρκεια του παιχνιδιού και να αγωνιστούμε με συνέπεια» απάντησε.
Ξέρετε είναι εύκολο να βγαίνεις και να λες «ΑΡΗΣ Είσαι, σιγά, τους έχουμε, ποια Ουουσικαουπούνκι και να ‘χαμε να λέγαμε». Από όλα αυτά, ο Γιάννης Καστρίτης κράτησε τον σεβασμό προς τον σύλλογο στον οποίο βρίσκεται τα τελευταία χρόνια. Μετέδωσε στους παίκτες του ότι δεν έχει σημασία να φοράνε απλά αυτή τη φανέλα, αλλά να παίζουν ως ΑΡΗΣ σε κάθε περίσταση. Ο ΑΡΗΣ είναι προπονητοκεντρικός, υπό την έννοια ότι ο Γιάννης Καστρίτης δημιούργησε και φέτος ένα σύνολο που ακούει και λειτουργεί με τα «θέλω» του.
Δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί γιατί ο Έλληνας τεχνικός δεν είναι απλά ακόμα ένας προπονητής. Ξεκίνησε με μια τρέλα τη πρώτη σεζόν, να σωθεί η ομάδα με 350-400 χιλιάρικα μπάτζετ γιατί… δεν είχε μαντήλι να κλάψει με τους πιστωτές να χτυπάνε τις πόρτες. Και έφτασε πολύ σύντομα να πετάει εκτός εξάδας ομάδες με μεγαλύτερες βλέψεις.
Γιατί; Γιατί υποτίμησαν τον ΑΡΗ. Υποτίμησαν το γεγονός ότι μια ομάδα με περιορισμένο μπάτζετ και ρόστερ, θα αντέξει σε δύο πρωταθλήματα ταυτόχρονα. Υποτίμησαν ότι οι… καμικάζι άμυνας, μπαίνουν στο παρκέ και υποχρεώνουν ομάδες με εκατομμύρια να ξοδέψουν τρομερή ενέργεια για να γκρεμίσουν τα αμυντικά τείχη. Υποτίμησαν το ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να πατήσει στα Λιόσια και το Ουλμ και να βάλει 80, 90 πόντους αν πάρει μπρος η μηχανή.
Βγήκε ο Σεγκούρα να πει ότι οι “Κιτρινόμαυροι” παίζουν μπάσκετ-καράτε και έφαγε 190 πόντους σε δύο παιχνίδια. Εμάς βρήκατε; Όπως και το άλλο προσβλητικό σχόλιο ότι ο ΑΡΗΣ «δεν ξέρει να παίζει επίθεση». Πρακτικά, είναι απίθανο με αυτή την αδιανόητη και συνεχόμενη πίεση στην άμυνα, σε ένα ρόστερ 10+ νέων αθλητών να μπορεί οτιδήποτε να κυλήσει ρολόι τους πρώτους μήνες. Νομίζω πως μετά την ΑΕΚ βεβαιώθηκα ότι η επιθετική χημεία της ομάδας αρχίζει και φτάνει σε πολύ καλό επίπεδο.
Απλά η μόνη παράκληση που έχω να κάνω διαχρονικά είναι το να μην βγάζουμε… άχρηστους οποιουσδήποτε μετά από κάθε αρνητικό αποτέλεσμα. Είναι ψυχοφθόρο για όλους, όταν δεν έρχεται με τη μορφή κριτικής.
Είτε το πιστεύετε, είτε όχι, η ομάδα πρέπει να αφήσει πίσω της το αποτέλεσμα αυτό και να συγκεντρωθεί στα επόμενα. Είμαι σίγουρος ότι ήδη το έχει αναφέρει αυτό ο Γιάννης Καστρίτης στους παίκτες του. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην παίρνει το μυαλό κανενός λίγο αέρα. Για underdog mentality έκανε λόγο ο Ρόνι Χάρελ στο Novibet AllAboutARIS TV και δείχνει το παιδί γιατί κάνει τέτοιες εμφανίσεις. Αν ποτιστείς με την απαραίτητη νοοτροπία και την συνέπεια, μπορείς να βγάλεις τον καλύτερο σου εαυτό. Κανείς δεν είπε ότι ο ΑΡΗΣ δεν έχει τρωτά σημεία, αλλά ρωτήστε και την Ουλμ. Δεν κατάλαβε από που της ήρθε.
Ο ΕΣΑΚΕ θα βγάλει συγχαρητήρια ανακοίνωση για την πρόκριση του ΑΡΗ αλλά ξέχασε ότι τον υποχρεώνει να παίξει σε παιχνίδι 48 ώρες πριν από κρίσιμο ευρωπαϊκό αγώνα, για να μην στεναχωρηθεί ο Παναθηναϊκός.
Το μόνο που αυτή τη στιγμή προβληματίζει άπαντες εντός του ΑΡΗ είναι το τι θα δείξουν οι τελικές εξετάσεις του Ρομπέρτο Γκάλινατ, για τις οποίες υπάρχει σοβαρός φόβος ότι έχει γίνει ζημιά σε δάχτυλο του χεριού του. Είναι φανερό ότι η ομάδα νιώθει άτυχη σε ακόμα μια περίπτωση με παίκτη της. Αλλά μπορείς να την υποτιμήσεις πάλι; Αν έχει μάθει το μάθημα σου, όχι.
Η ατάκα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι επίκαιρη πάντα στον αθλητισμό, πόσο μάλλον στον καθημερινό πρωταθλητισμό που κάνει ο ΑΡΗΣ.
ΥΓ. Εμείς μπορούμε να συζητάμε και να αναλύουμε τα πάντα, όπως θα έκανε και ο Άλκης σήμερα. Θα έκανε όνειρα για ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Αλλά, το ρήμα σε παρελθοντικό χρόνο, γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι θέλουν να του στερήσουν τη ζωή. Έχουν περάσει 2 χρόνια αλλά το σοκ παραμένει μεγάλο.
ΥΓ2 Οι μόνοι που δεν απόλαυσαν το ταξίδι ως το Ουλμ, είναι οι άνθρωποι της ΚΑΕ. Η γκέλα στην οποία υπέπεσε η γερμανική ομάδα με τα εισιτήρια έκανε πολλούς να χάσουν τον ύπνο τους και να τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα άλλων. Ευτυχώς τη τελευταία μέρα, με συντονισμένες κινήσεις πολλών ανθρώπων, δεν έμεινε κανείς εκτός γηπέδου.
ΥΓ3 Μοναδική παράσταση του κόσμου, δεν είναι καθόλου κλισέ. Πήγαν τα παιδιά να δουν αγωνιστική μάχη με πιθανό πλεονέκτημα για τετράδα και είδαν μια παράταση με έναν πρωταγωνιστή και happy ending. Μηδέν τζέρτζελο ρε παιδιά, δεν έχει πλάκα αν είσαι ΑΡΗΣ και δεν είναι αγχωτικό.
Πολλά και σε πιο καθημερινή βάση στο Twitter.