Πριν λίγες εβδομάδες ο Παναθηναϊκός κατηγορούσε τον ΠΑΟΚ για συστηματική αλλοίωση της πραγματικότητας. Ορθώς το έκανε, διότι και ο ΠΑΟΚ δεν πάει πίσω…. Μόνο που χθες οι “πράσινοι” έκαναν αυτό για το οποίο πριν λίγο καιρό έδειχναν με το δάχτυλο.
Θα ήθελα πολύ να ξεκινήσω με το καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι. Ολη αυτή όμως η συντονισμένη προσπάθεια του Παναθηναϊκού να περάσει επικοινωνιακά το “αχ καλέ μας αδικέψαμε” είναι το λιγότερο προκλητική για όποιον έχει μάτια και βλέπει.
Πέναλτι στον Σάσα με διαιτή Μπόγκναρ και αποβολή Σένκεφελντ στο ίδιο ματς. Φέτος το πέναλτι του Ακαϊντίν στη Λεωφόρο. Χθες η κόκκινη στον Γεντβάι… Για να μην πάμε πιο πίσω σε Βύντρα και ηλεκτροΧαβίτο. Οχι να μιλάει και ο Παναθηναϊκός για διαιτησία, αλλοιώνοντας από χθες την πραγματικότητα.
Ολο αυτό βέβαια γίνεται για δύο λόγους και για αυτούς ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του αγώνα. Για να “σκεπαστεί” η φάση του Γεντβάι και φυσικά η κάκιστη εικόνα του Παναθηναϊκού, ο οποίος επιθετικά υπήρξε μόνο μέσα από τον Μπράμπετς. Έπεσε από τον Λευκό Πύργο, δεν είχε ούτε γρατζουνιά και βρήκε ένα πορτοφόλι με λεφτά.
Η διαφορά του ΑΡΗ με τον Παναθηναϊκό σε αυτή τη φάση είναι ότι ο ένας έχει τρόπους για να παίξει. Ο άλλος είναι ένα ανισόρροπο σύνολο που πάει όπως του βγει και βρίσκει ενίοτε την ουσία. Στην πρώτη περίπτωση εάν το πλάνο παραμείνει ίδιο, θα έρθει και η ουσία. Η δεύτερη περίπτωση είναι κάτι παροδικό που θα “σκάσει” είτε φέτος είτε του χρόνου. Μία σύγκριση που γίνεται λόγω Κυπέλλου αφού στο πρωτάθλημα οι δύο ομάδες βρίσκονται σε διαφορετικές καταστάσεις.
Δεν ήταν άδικο μόνο γιατί τα έχανε αλλά διότι… έπαιξε
Η άλλη αλλοίωση της χθεσινής βραδιάς αφορά καθαρά το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Εάν δείξεις σε κάπιοιον τα νούμερα του ματς δίχως το σκορ, η φυσιολογική ερώτηση είναι “πόσο κέρδισε ο ΑΡΗΣ;” Να που όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και για αυτό “πονάει” την ομάδα για το χθεσινό.
Μέσα σε λίγα 24ωρα ο ΑΡΗΣ… έσβησε την κακή μέρα κόντρα στον Ολυμπιακό, ξεδιπλώνοντας στο γήπεδο πολλά από αυτά που έχει βελτιώσει επί ημερών Μάντζιου. Καλός ανασταλτικά, με τον Ζουλ να σβήνει τον Μπακασέτα και το κέντρο του Παναθηναϊκού. Ο Μπράμπετς μέχρι να εκτεθεί ήταν καλός πάνω στον Ιωαννίδη.
Την ίδια στιγμή ο ΑΡΗΣ επιθετικά ήταν απρόβλεπτος, με τρεις τουλάχιστον διαφορετικούς τρόπους μέσα από τους οποίους απείλησε. Χτύπησε στα αργά στόπερ του ΠΑΟ, βγήκε στο τρανζίσιον ενώ έβγαλε προϋποθέσεις και στο σετ παιχνίδι.
Εάν δεν ερχόταν το γκολ στο 61′, πιθανό τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Έτσι είναι όμως το ποδόσφαιρο. Ο ΑΡΗΣ όμως δεν πρέπει να απογοητεύεται πέραν της τελικής έκβασης. Για τρίτη φορά διαπίστωσε ότι ο Παναθηναϊκός είναι ναι μεν καλός αλλά όχι το φόβητρο, Και κυρίως ότι έχει τον τρόπο απέναντί του. Αυτό που δηλαδή πχ δεν διαθέτει κόντρα στον Ολυμπιακό. Μπορεί να τον κερδίσει και μάλιστα όντας καλύτερος. Πράγματα που μπορούν να τον τονώσουν ψυχολογικά εν όψει τελικού.