Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχει ηρεμήσει το “μέσα” μας από το χθεσινό… Μία υπερένταση που ακούει “καίει” σαν φωτιά… Το αποτέλεσμα ενός 24ωρου ξεχείλιζε από ΑΡΗ.
Χορτάσαμε ΑΡΗ από το απόγευμα της Κυριακής ως το βράδυ της Δευτέρας. Και για αυτό έβαλαν τις βάσεις επιφανείς και φανείς προσωπικότητες του συλλόγου που επί μήνες έβαζαν τούβλο-τούβλο τα θεμέλια για μία γιορτή που ήδη γράφτηκε στην ιστορία.
Οι άνθρωποι της ομάδας πήραν μία διαφορετική απόφαση και ένα ρίσκο. Πρώτον., να βάλουν την πλατεία Αριστοτέλους στο επίκεντρο των εορτασμών και κατά δεύτερο να επιλέξουν την 25η Μαρτίου ως εκείνη στην οποία θα κορύφωναν τους εορτασμούς.
Ηταν ρίσκο λόγω του χαρακτήρα της ημέρας… Και εδώ μπαίνει ένας απίστευτος κόσμος. Οι χιλιάδες που παρέλασαν από την Αριστοτέλους τη Δευτέρα και απογείωσαν το όλο εγχείρημα που είχε ως αφετηρία το “Ολύμπιον” το βράδυ της Κυριακής.
Ο ΑΡΗΣ άφησε ορθάνοικτη την κάνουλα των συναισθημάτων που πλημμύρισαν τις ψυχές όλων των Αρειανών αυτό το 24ωρο.
Χιλιάδες είναι οι λέξεις που γράφτηκαν ή μπορούν να γραφτούν. Ίσως όλως όλο το νόημα αυτού του 24ωρου περικλείεται σε τρεις. Εξωστρέφεια, συναίσθημα και ενότητα.
Ο ΑΡΗΣ βγήκε από το καβούκι του και θύμισε σε όλους το αυτονόητο. Είναι στην πόλη, είναι η πιο μεγάλη ομάδα της πόλης και αυτό δεν μετριέται με τίτλους ή με πόσοι πάνε στο γήπεδο.
Μετριέται όταν έχεις να πάρεις τίτλο 54 χρόνια και είσαι εκεί. Μετριέται όταν έχεις πέσει τρεις φορές και είσαι εκεί. Μετριέται όταν σε πολεμούν και είσαι εκεί.
Ο ΑΡΕΙΑΝΟΣ αποδεικνύει συνεχώς ότι είναι φτιαγμένος αλλιώς. Με όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα, συνεχίζει να φτιάχνει οπαδούς.
Θα δανειστώ μία λέξη του Κωσταντίνου Γιουτίκα, όταν στον αέρα της Novibet AllAboutARIS TV δεν έκανε λόγο για κέρδη από το χθεσινό event. Μίλησε για κληρονομιά. Την κληρονομιά του συλλόγου και των γονέων που έφεραν χθες τα παιδιά τους στην Αριστοτέλους, ώστε να δουν ΚΑΙ εκεί τί εστί ΑΡΗΣ. Το μεγαλείο αυτής της ομάδας. Τις χιλιάδες λαού που έκαναν τη νύχτα μέρα. Την αύρα, την ενότητα που μπορεί να βγάλει αυτός ο σύλλογος και πόσα μπορεί να πετύχει με αυτά. Οπως έκανε τις δύο προηγούμενες μέρες με τις εκδηλώσεις που είδαμε σε Ολύμπιον και Αριστοτέλους.
Η τοξικότητα, οι διαφωνίες και πολλά αρνητικά ακόμα μπήκαν στην αρχή. Παραμερίστηκαν από συναισθήματα και με την αγάπη όλων για τον ΑΡΗ να είναι στο επίκεντρο.
Ολο ιήρθαμε πιο κοντά. Μιλήσαμε, δώσαμε τα χέρια, αγκαλιαστήκαμε και δώσαμε ραντεβού για κάποια άλλη φορά… Ολα υπό τη σκέπη του ΑΡΗ. Αυτού που μας ενώνει δηλαδή.
Διότι είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, όλοι ΑΡΗΣ είμαστε και αυτό είναι που μετράει στο τέλος!