Ηταν σίγουρα Νοέμβριος αλλά μου διαφεύγει η ημερομηνία και δεν μπήκα στη διαδικασία να την ψάξω διότι μικρή σημασία έχει.
Νοέμβριος λοιπόν και ο ΑΡΗΣ μέσα στο όλο ταλαιπωρημένο ξεκίνημα της φετινής σεζόν, μαθαίνει ότι στους “16” του Κυπέλλου θα βρεθεί αντιμέτωπος με την ΑΕΚ!
Το Κύπελλο είναι η διοργάνωση… αποκούμπι για τον Αρειανό κάθε χρόνο και ειδικά φέτος που εξ αρχής γνώριζε ότι ο στόχος της 4άδας είναι πολύ πιο δύσκολος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Μία δυσκολία την οποία… ενίσχυσε και ο ίδιος ο ΑΡΗΣ από το περασμένο καλοκαίρι.
Οταν σε όλα αυτά τα δεδομένα έρχεται να προστεθεί και και ένα ντέρμπι πολύ νωρίς το Κύπελλο, φυσιολογικά υπάρχει προβληματισμός και ένας μεγαλύτερος βαθμός δυσκολίας. Κάποιοι όμως επέλεξαν από νωρίς να βάλουν στην χρονιά την “ταμπέλα” της αποτυχίας. Λίγοι εντός ΑΡΗ και περισσότεροι εκτός “τειχών”.
Ολοι αυτοί μαζί είχαν την ομάδα ξεγραμμένη ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο και ΄ήδη ακούγονταν οι φωνές για την επόμενη μέρα.
Φυσικά και ο ΑΡΗΣ είδε τα πράγματα να… σφίγγουν. Ηξερε ότι έπρεπε να κάνει μία υπέρβαση στο Κύπελλο. Να περάσει από φωτιές και ότι μετά την ΑΕΚ θα έβλεπε το φως και το τέλος του δρόμου.
Τη στιγμή που όλοι τον είχαν σχεδόν τελειωμένο, μία παρέα είχε τη δική της άποψη και αποφάσισε υπό τις οδηγίες ενός πολύ καλού προπονητή να το παλέψει ως το τέλος. Μέσα από τραυματισμούς, τιμωρίες, ελλείψεις στο ρόστερ, η ευλογία του φετινού ΑΡΗ είναι μεταξύ άλλων δύο πράγματα. Τα αποδυτήριά του. Το κλίμα σε αυτά και οι προσωπικότητες που τα απαρτίζουν. Και φυσικά ένας προπονητής που απορροφά τον ηλεκτρισμό του κιτρινόμαυρου πάγκου και αποδεικνύει για δεύτερη φορά πόσο απίστευτα… κουμπώνει σε αυτόν.
Αξίζουν πολλά μπράβο στην παρέα αυτή των παικτών αλλά αξίζουν και σε έναν προπονητή που εξ αρχής κλήθηκε να διαχειριστεί μία ελλιπή και προβληματική κατάσταση. Πάλεψε καιρό με αυτά, κλήθηκε να βάλει προτεραιότητες αλλά πλέον βρίσκεται και αυτός μία ανάσα πριν την δική του λύτρωση, αναδεικνύοντας παράλληλα την αξία της νέας γενιάς Έλλήνων προπονητών.
Αυτά για το Κύπελλο… Ο ΑΡΗΣ κατάφερε πολλά και τίποτα έως τώρα. Ο πρώτος στόχος επετεύχθη. Τώρα πρέπει να το πάρει και για αυτό ακριβώς θα προετοιμαστεί τους επόμενους δύο μήνες, αρχής γενομένης από τη διακοπή. Και στη διάρκεια αυτής θα αναλύσουμε τον τρόπο που θα το κάνει, με τον Μάντζιο να βλέπει μπροστά και να έχει βάλει ήδη τις πρώτες βάσεις για αυτό το πλάνο.
Οι πανηγυρισμοί τελειώνουν σήμερα… Τα χαμόγελα επίσης. Η ευφορία στο πρόσωπο παραμένει και θα συνοδεύει τον ΑΡΗ ως; ατού στα πλέι οφ που ξεκινούν την Κυριακή και στα οποία θέλει να παίξει απελευθερωμένα και να δει τί μπορεί να κάνει από βαθμολογικής απόψεως.
Αυτό είναι άλλωστε το κλίμα στην ομάδα από χθες. Και είναι πολύ σημαντικό να ακούγεται από προπονητή και παίκτες μέσα στα αποδυτήρια, όταν ακόμα υπάρχουν οι πανηγυρισμοί για την πρόκριση. Το σωστό mentality είναι μία βάση για να πορτευτεί ο ΑΡΗΣ τις επόμενες εβδομάδες, αποτελώντας την πιο επικίνδυνη ομάδα στα πλέι οφ.