Το διήμερο που μας πέρασε ήταν γεμάτο από ΑΡΗ. Εικόνες, συναίσθημα, ιστορία, αγάπη για το σύλλογο κι όλα εκείνα που μπορεί να αισθάνεται ή να πιστεύει ο καθένας για την ομάδα που αγαπά, που υποστηρίζει. Το φινάλε, εντυπωσιακό με το pyroshow στην πλατεία Αριστοτέλους. Σίγουρα όσοι συμμετείχαν, αλλά ακόμη κι εκείνοι που για διάφορους λόγους δεν ήταν εκεί, «γέμισαν» από ΑΡΗ και ίσως να έγιναν ακόμη πιο… ΑΡΗΣ απ’ ότι είναι.
Ο εορτασμός έγινε με κάθε λαμπρότητα, σ’ ένα διήμερο, που κύλησε άψογα σε όλα τα επίπεδα και σίγουρα πλέον γίνεται σημείο αναφοράς στην ιστορία του συλλόγου, μέχρι να έρθει το επόμενο. Γιατί άλλωστε όπως είπε και ο τεράστιος Νίκος Γκάλης…: «Ο ΑΡΗΣ είναι μεγάλος και δεν θα χαθεί ποτέ!».
Επιστέγασμα όλων και φυσικά ένα ακόμη από τα στοιχεία που ξεχώρισαν, η πίστη η επιθυμία, η δίψα (και ό,τι άλλο θέλετε) του κόσμου για έναν τίτλο στο ποδόσφαιρο και δη το Κύπελλο Ελλάδας, που η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε οι Κιτρινόμαυροι να είναι στον τελικό στα 110α γενέθλιά του.
Το μήνυμα της ενότητας όχι μόνο στα λόγια, αλλά, κυρίως στην πράξη, ήταν ίσως ένα από τα κέρδη που θα πρέπει να μνημονεύει ο σύλλογος και να το κάνει σημαία για τη συνέχεια.
Επειδή όμως, έχω μία κακή συνήθεια να τσεκάρω στα social media και να βλέπω τι γράφετε δεξιά κι αριστερά, οφείλω να ενημερώσω για κάτι τους πάντα ποτισμένους με δηλητήριο, «μικρούς» ανθρώπους, όχι φυσικά φίλους του ΑΡΗ, οι οποίοι ενδεχομένως να «ενοχλήθηκαν» από το γεγονός ότι το μέγεθος και το μεγαλείο αυτού του συλλόγου φθάνει μέχρι εκεί που δεν είχαν φανταστεί ποτέ. Και θα συνεχίζει να μεγαλώνει.
Να ενημερώσω λοιπόν ότι το προηγούμενο διήμερο ο ΑΡΗΣ δεν πανηγύρισε για κάτι. Γιόρτασε. Είχε γενέθλια, έγινε 110 ετών, με αξίες, ιστορία και βάσεις που δεν θα μπορέσει ποτέ να διαταράξει κανείς. Αυτό γιόρτασε για τον κόσμο και για την… πάρτη του. Το αν θα πανηγυρίσει κάτι, θα χρειαστεί να σας φάει η αγωνία με τον Μάιο. Μέχρι τότε υπομονή…