Μπαίνω κατευθείαν στο ζουμί, χωρίς πολλές εισαγωγές, γιατί δεν χρειάζεται κιόλας για το χθεσινό παιχνίδι και ξεκινάμε από το πιο σημαντικό.
Το Νο1 κέρδος του ΑΡΗ δεν είναι ότι κέρδισε ή ό,τι πέρασε ήδη στην επόμενη φάση του Conference. Το κέρδος είναι ότι ως οργανισμός δεν παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό του 5-1 και δεν φάινεται να βάζει κάτω από το χαλάκι τα αγωνιστικά ζητήματα που είχε κόντρα στη Γκόμελ.
Η χθεσινή νίκη ήταν ένας συνδυασμός τριών πραγμάτων. Η ατομική ποιότητα του ΑΡΗ, η διαφορά με εκείνη των παικτών της Γκόμελ και οι εξάρσεις καλού ποδοσφαίρου που είχε στο παιχνίδι του.
Με τα 5/11 της ενδεκάδας να απαρτίζονται από νέους παίκτες και τους τέσσερις να έχουν μόλις δύο φιλικά στα πόδια τους, είναι φυσιολογικό να μην υπάρχει ισορροπία, η έλλειψη της οποίας παρατηρήθηκε κυρίως ανασταλτικά. Αυτό δεν αφορά μόνο τους παίκτες μεσοαμυντικά αλλά και τους δέκα παίκτες αφού όλοι κάνουν επίθεση και όλοι κάνουν άμυνα.
Επιθετικά η ομάδα ευτύχησε να έχει έναν αντίπαλο με πολλά κενά ανάμεσα στις γραμμές του και εκμεταλλεύτηκε τις στιγμές που πίεζε ψηλά και άφηνε μέτρα στην πλάτη του. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι βρήκε και τρία γκολ από στατικές φάσεις, στοιχείο με διπλή ανάγνωση και τη θετική να λέει ότι η ομάδα δείχνει ικανή να βρει και άλλους τρόπους σκοραρίσματος. Κάτι που της έλειπε πέρυσι.
Σε αυτή τη φάση, η ποιότητα ήταν αρκετή. Κόντρα στη Μακάμπι όμως, θα χρειαστεί κάτι παραπάνω και ο ΑΡΗΣ έχει περίπου δύο εβδομάδες για να βελτιώσει την αγωνιστική του ετοιμότητα και τα όποια λάθη διέκρινε ο Μπούργος στο χθεσινό παιχνίδι.
Φυσικά δεν πρέπει να βιαζόμαστε διότι υπάρχει ακόμη ένα ματς με τη Γκόμελ και δεν είναι καθόλου αδιάφορο. Πολύ χρήσιμο θα το χαρακτήριζα.
Το σκορ του πρώτου αγώνα δίνει τη δυνατότητα για δοκιμές, όμως ο Μπούργος θα πρέπει να το αξιοποιήσει για το φορμάρει τους βασικούς του και συγκεκριμένα όσους υπολογίζει ως ενδεκαδάτους για τον αγώνα με τους Ισραηλινούς. Δεν τίθεται θέμα κούρασης σε αυτή τη φάση αλλά ενίσχυσης του αγωνιστικού ρυθμού, κάτι που επιτυγχάνεται μόνο μέσα από αγώνες.