Ίσως να έχει καταντήσει κουραστικό να αναφέρεται συνέχεια η διαφορά εικόνας που έχει ο ΑΡΗΣ εντός και εκτός έδρας. Και χθες (15/2) κόντρα στον Παναθηναϊκό αυτό φάνηκε σε όλο του το μεγαλείο.
Η εμφάνιση του ΑΡΗ ήταν με μία λέξη, εξαιρετική. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να κρατήσει αλλά και παράλληλα… να ξεχάσει. Να το κρατήσει, γιατί αν παίξει στα εναπομείναντα εντός έδρας ματς (με Ήφαιστο, Ρέθυμνο, ΑΕΚ και Προμηθέα) όπως χθες, μπορεί να μη χάσει κανένα! Και με τόσο και ακόμα περισσότερο κόσμο στο πλευρό του. Μπορεί το βάρος εύλογα να πέφτει στην εκτός έδρας αδυναμία του, όμως αν οι «κιτρινόμαυροι» κάνουν το «4 στα 4» στο Παλέ, θα έχουν σαφώς περισσότερες ελπίδες για την παραμονή.
Δεν μπορεί κάποιος, όμως, να μη σταθεί στο παραπάνω δεδομένο, τον παράγοντα εκτός έδρας. Η απλουστευμένη λογική λέει ότι ο χθεσινός ΑΡΗΣ μπορεί να κερδίσει τα ματς που χρειάζεται μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Όμως εκεί τα πράγματα αλλάζουν, όπως έχει δείξει η φετινή ιστορία. Μέχρι τώρα οι «κιτρινόμαυροι» δεν έχουν δείξει τα χθεσινά (και όχι μόνο) δείγματα μακριά από το σπίτι τους. Τα ματς που ακολουθούν εκτός έδρας έχουν πίεση (κάτι που δεν είχε το χθεσινό) και δεν πρέπει να λησμονείται ότι οι περισσότεροι αντίπαλοι (Κολοσσός, Περιστέρι, Πανιώνιος) θα «καίγονται» για τη νίκη, άλλοι για λόγους επιβίωσης κι άλλοι για «σκαρφάλωμα» στη βαθμολογία. Και θα αντιμετωπίσουν τον ΑΡΗ με μεγαλύτερη σοβαρότητα απ’ ότι έκανε χθες ο Παναθηναϊκός, απλά γιατί δεν έχουν την απόλυτη αίσθηση ανωτερότητας (που ενισχύθηκε από την απουσία του Μπράουν) όπως οι «πράσινοι».
Έτσι μεταφράζεται η παραπάνω αναφορά ότι ο ΑΡΗΣ πρέπει να «ξεχάσει» το χθεσινό ματς. Να επαναπαυθεί από την πραγματικά πολύ καλή εμφάνισή του δεν μπορεί, αφού πλέον μπαίνει μπροστά ξανά το «πρέπει». Και μία ακόμα σημαντική παράμετρος έχει να κάνει με το τι μέλλει γενέσθαι με τον Κεν Μπράουν. Η χθεσινή εμφάνιση κόντρα σε τέτοια ομάδα χωρίς τους δύο βασικούς γκαρντ, Μπράουν και Φλιώνη, ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες. Όμως είναι άγνωστο αν ο ΑΡΗΣ θα αντέξει μακριά από το Παλέ με τόσο συρρικνωμένο ρόστερ, από πλευράς έμπειρων παικτών.
Συνεπώς, θα παίξει μεγάλο ρόλο για τη συνέχεια η εξέλιξη στο θέμα του Αμερικανού γκαρντ, με δεδομένο ότι η ομάδα δεν έχει τη δυνατότητα αλλαγών. Αν ο παίκτης επιστρέψει, θα επιστρέψει και η μέχρι πρότινος εικόνα του ρόστερ. Αν όχι, θα χρειαστεί να επιστρατευτούν οι πιτσιρικάδες της ομάδας, οι οποίοι χθες έδειξαν θετικά στοιχεία. Όλα αυτά μπορεί να αλλάξουν, αν υπάρξει κάποια στιγμή η δυνατότητα άρσης των ban.
Ομολογουμένως, όμως, και για να σταθούμε και στο χθεσινό ματς αφού αν δεν το κάνουμε θα αδικήσουμε την προσπάθεια του ΑΡΗ, η εμφάνιση κόντρα στον ΠΑΟ ήταν εντυπωσιακή και με, απροκάλυπτα ορισμένες φορές, κόντρα διαιτησία. Η τριάδα Μποχωρίδη – Ντραγκίτσεβιτς – Μιλόσεβιτς και οι συνεργασίες που έβγαλε, το πάθος που έδειξαν όλοι οι παίκτες, η λυσσαλέα μάχη στα ριμπάουντ όπου ο ΑΡΗΣ πήρε 37 αντί 33 των πανύψηλων «πράσινων», είναι πράγματα που αξίζουν μνείας και πρέπει να «εμφανιστούν» και εκτός έδρας. Στον αντίποδα, οι (9/19) βολές στοίχισαν και πάλι. Ειδικά οι 2/6 του Γκετσεβίτσιους, ο οποίος συνεχίζει να είναι παραφωνία, δε… χωνεύονται με τίποτα.