Ο ΑΡΗΣ επιστρέφει από την Αθήνα χωρίς τη νίκη-υπέρβαση που έψαχνε αλλά με εμφανίσεις που βγάζουν θετικό πρόσημο.
Είναι παράδοξο να γίνεται λόγος για θετικό απολογισμό μετά από δύο ήττες, όμως οι αγώνες με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό ήταν αγώνες ειδικών συνθηκών και αφήνοντας στην άκρη τα αποτελέσματα, με μία ψύχραιμη ματιά είναι εύκολο να γίνει κατανοητό το γιατί ο ΑΡΗΣ επιστρέφει κερδισμένος από την Αθήνα.
Οι «κίτρινοι» μετά από ένα ακόμα σερί νικών, ταξίδεψαν στην πρωτεύουσα για να μετρήσουν… δυνάμεις απέναντι στις δύο κορυφαίες ομάδες της Ελλάδας και δύο εκ των κορυφαίων της Ευρώπης. Αρκετοί μίλησαν –και σωστά- για κρας τεστ του φετινού πρότζεκτ γιατί μόνο απέναντι στις ομάδες στο επίπεδο των οποίων θέλει να φτάσει ο ΑΡΗΣ, μπορεί να βγει ασφαλές συμπέρασμα για την αγωνιστική εξέλιξη των «κιτρίνων».
Απέναντι στον Ολυμπιακό, η ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη πούλησε πολύ ακριβά το… τομάρι της και «λύγισε» στο τελευταίο δίλεπτο με το τελικό 76-64 να απέχει παρασάγγας από την πραγματική εικόνα του αγώνα. Ο ΑΡΗΣ στάθηκε ως ίσος προς ίσο απέναντι στους «ερυθρόλευκους» που… ίδρωσε για να πάρει τη νίκη επιστρατεύοντας όλα τα όπλα του και κυρίως τον Σπανούλη που αγωνίστηκε για 26 λεπτά προερχόμενος από τραυματισμό και ενόψει της έναρξης του Top-16 της Ευρωλίγκα. Η άμυνα των «κιτρίνων», το σήμα κατατεθέν της ομάδας του Δημήτρη Πρίφτη, άγγιξε το άριστα κρατώντας τον Ολυμπιακό στους 69 πόντους σε 38 λεπτά αγώνα και μόνο στο τελευταίο δίλεπτο που το παιχνίδι ξέφυγε από τον έλεγχο χαλάρωσε η… θηλιά στον λαιμό των γηπεδούχων. Φυσικά, για να κερδίσει μία ομάδα μέσα στο ΣΕΦ θα πρέπει να ανταπεξέρθει κι αυτή με τη σειρά της απέναντι στην πολύ δυνατή άμυνα του Ολυμπιακού και για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχει όλα της τα επιθετικά όπλα σε καλή μέρα. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη για τον ΑΡΗ που δεν πήρε αυτά που περίμενε επιθετικά από τον Οκάρο Ουάιτ και τον Τζερέλ ΜακΝίλ. Στην περίπτωση του ΜακΝίλ βέβαια, έπαιξε ρόλο και η… αδρανοποίησή του στο πρώτο ημίχρονο μετά τα τρία φάουλ στα πρώτα δύο λεπτά αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση.
Η νίκη στο ΣΕΦ, πέρα από το γόητρο και την αξία λόγω της δυναμικότητας του αντιπάλου δεν θα είχε μεγάλο βαθμολογικό αντίκρισμα σε αντίθεση με τη νίκη στον χθεσινό ημιτελικό στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό. Ο ΑΡΗΣ κλήθηκε να δώσει τον πιο κρίσιμο (μέχρι στιγμής) φετινό αγώνα του μετά από μία αναμέτρηση υψηλής έντασης στην οποία ξόδεψε μεγάλα αποθέματα ενέργειας. Ήταν πιθανό αυτή η κούραση, σωματική και ψυχική, να κόστιζε αλλά κανείς στην ομάδα δεν σκέφτηκε να θυσιάσει τον αγώνα της Τετάρτης στο βωμό της διεκδίκησης της πρόκρισης στον τελικό του κυπέλλου. Αυτή η νοοτροπία άλλωστε, δεν ταιριάζει σε ομάδες όπως ο ΑΡΗΣ.
Για ένα ημίχρονο, οι «κίτρινοι» είχαν την ενέργεια και το καθαρό μυαλό ώστε να παραμείνουν εντός παιχνιδιού. Παρά τη διαφορά που έκτισε νωρίς ο Παναθηναϊκός, ο ΑΡΗΣ αντέδρασε άμεσα και μάλιστα πήρε και προβάδισμα λίγο πριν τη λήξη της δεύτερης περιόδου. Στην επανάληψη, οι «πράσινοι» σούταραν από τα 6,75 με επίπεδα ευστοχίας ελευθέρων βολών τιμωρώντας έτσι την άμυνα του Πρίφτη που να μην λησμονείται ότι έφερε μεγάλες νίκες στην ομάδα σε προηγούμενους αγώνες. Κάπου εκεί και με δεδομένη την σωματική και ψυχική εξάντληση των παικτών του ΑΡΗ, ήρθε η κατάρρευση και το τελικό 90-69 αδικεί την εμφάνιση της ομάδας όμως δεν διαφοροποιεί το αποτέλεσμα, δηλαδή τον αποκλεισμό από τον τελικό του κυπέλλου.
Κάνοντας λοιπόν τον απολογισμό, ο ΑΡΗΣ πιστοποίησε με τις εμφανίσεις του σε ΣΕΦ και ΟΑΚΑ αυτό που έχουν λίγο-πολύ είχαν δείξει τα μέχρι πριν μία εβδομάδα αποτελέσματά του. Η ψαλίδα με τους δύο «αιώνιους» έχει μικρύνει και η φετινή ομάδα (η πρώτη που κτίστηκε επί διοίκησης Λάσκαρη) βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Η υπέρβαση μπορεί να μην ήρθε τώρα, αλλά δεν θα αργήσει εφόσον φυσικά το καράβι διατηρήσει την ίδια πορεία με τις αρχές και τη νοοτροπία που το διέπει.
Υ.Γ. Η απουσία στατιστικής κάλυψης του αγώνα αλλά και ο εν γένει προγραμματισμός της ΕΟΚ δείχνει το ενδιαφέρον της για τον θεσμό και τον σεβασμό προς τις ομάδες. Δεν χρειάζεται και ανάλυση για να καταλάβει κανείς τη διαφορά των συνθηκών που θα υπήρχαν αν ο ημιτελικός διεξαγόταν στην αρχική ημερομηνία κι όχι χθες, εν μέσω εβδομάδας Χριστουγέννων και τρεις μέρες μετά από Ολυμπιακός-ΑΡΗΣ και τέσσερεις από Παναθηναϊκός-Καβάλα.
Υ.Γ.1. Επειδή αρκετοί θα «γκρινιάξουν» γιατί δεν αποκτήθηκε παίκτης ενόψει του ημιτελικού με τον Παναθηναϊκό, άποψή μου είναι ότι αυτή η νοοτροπία δεν παραπέμπει σε ομάδες του μεγέθους του ΑΡΗ. Ο ΑΡΗΣ δεν είναι πυροτέχνημα ούτε έβλεπε τον χθεσινό αγώνα ως ευκαιρία ζωής ώστε να ρισκάρει το αγωνιστικό του πλάνο στο βωμό μίας διάκρισης. Στόχος των «κιτρίνων» είναι τέτοιου είδους αγώνες κι ευκαιρίες διάκρισης να υπάρχουν κάθε χρόνο από εδώ και πέρα κι αυτό θα γίνει με σωστό προγραμματισμό και χωρίς κινήσεις πανικού όπως μία βεβιασμένη προσθήκη παίκτη.
Υ.Γ.3. Η χρονιά δεν τελείωσε με τον αποκλεισμό από το κύπελλο. Πρωτάθλημα και Eurocup συνεχίζονται και οι συγκινήσεις που θα προσφέρουν ο Δημήτρης Πρίφτης και οι παίκτες του στον κόσμο είναι ακόμα πολλές. Αρκεί να μην διαταραχθεί η θετική αύρα και η σχέση ομάδας-κόσμου. Αρχής γενομένης από το ερχόμενο Σάββατο και τον αγώνα με το Ρέθυμνο, το «Nick Galis Hall» θα πρέπει να έχει την ίδια εικόνα με τα προηγούμενα παιχνίδια.