Πως έζησα το πρώτο παιχνίδι του 47χρουνου τεχνικού στον πάγκο της ομάδας αλλά και τα… θαυμαστά έργα του Τζήλου. Πως διαμορφώνεται η κατάσταση από εδώ και πέρα.
Επειδή έτυχε να κάθομαι στο Αιγίνιο, πίσω ακριβώς από τον πάγκο του ΑΡΗ, είχα την ευκαιρία από πολύ κοντά και με τέλεια οπτική να παρακολουθώ τον Νίκο Κωστένογλου στο παρθενικό του παιχνίδι ως προπονητής της ομάδας. Την στάση του σώματος, τις εκφράσεις του προσώπου του, τις γκριμάτσες, τις οδηγίες που έδινε και κάποιες εκφράσεις που χρησιμοποίησε. Τι συμπέρασμα έβγαλα; Ότι αφενός είχε πολύ άγχος και αφετέρου ότι ώρες-ώρες ήθελε να… μπουκάρει στο γήπεδο. Ήταν αμέτρητες οι φορές που βημάτιζε νευρικά πάνω-κάτω, που έσκυβε το κεφάλι σαν να βυθιζόταν στις σκέψεις του, που γύριζε στον πάγκο στους συνεργάτες του προς εκτόνωση για αυτά που έβλεπε εντός αγωνιστικού χώρου. Ήταν φανερό ότι δεν του άρεσε το θέαμα. Πως κατάλαβε ότι ο δρόμος είναι ανηφορικός και στρωμένος με αγκάθια αντί για ροδοπέταλα. Ακόμη και για τα στοιχειώδη θέματα τακτικής έπρεπε να δίνει οδηγίες.
Μάλλον αναρωτιόταν πως είναι δυνατόν ένα τέτοιο ρόστερ να μην μπορεί να κάνει τα βασικά στο γήπεδο. Να μην μπορεί να κάνει 2-3 σοβαρές ευκαιρίες πέρα από το γκολ του Τάτου και το… άχαστο του Ίλιτς. Να μην μπορεί να πάρει την μπάλα και να την κυκλοφορήσει έστω υποφερτά γιατί δεν βοηθούσε και ο αγωνιστικός χώρος. Να υπήρχε τόσο άγχος που τσάκιζε κόκκαλα. Να φωνάζει στους παίκτες του συνεχώς να ανέβουν πιο ψηλά και αυτοί ασυναίσθητα να κλείνονται στο τελευταίο τέταρτο του γηπέδου, κυριευμένοι από τον φόβο της… στραβής. Τουλάχιστον υπήρχε πάθος και διάθεση σε μεγαλύτερες ποσότητες καθώς και αμυντική προσήλωση που σου αφήνει μια ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Αρκεί στο διάστημα που ο 47χρονος τεχνικός θα προσπαθεί να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά από τομείς του παιχνιδιού, να έρχονται νίκες. Και ας μην βγάζει μάτια με την απόδοσή της η ομάδα. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Με εξαίρεση το… ύπουλο παιχνίδι στη Λέσβο, το πρόγραμμα επιτρέπει κάτι τέτοιο.
Την ίδια στιγμή που ο προπονητής και οι παίκτες θα κάνουν την προσπάθειά τους στο γήπεδο, η διοίκηση οφείλει να αναλάβει δράση και να αντιμετωπίσει τις συνεχιζόμενες κακές διαιτησίες σε βάρος του ΑΡΗ. Καλές οι ανακοινώσεις και οι αιχμηρές και με σαφή υπονοούμενα του Καρυπίδη στους εξυγιαντές, τοποθετήσεις αλλά το παιχνίδι είναι πολύ σοβαρό και παίζεται αλλού. Κάθε σφύριγμα από εδώ και πέρα και κάθε εσκεμμένο λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο. Δεν ζητεί κανείς εύνοια αλλά το τουλάχιστον να μην υποτιμούν την νοημοσύνη μας με αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν με τους άλλους διεκδικητές της ανόδου!