Υπάρχουν δύο τρόποι για να προσεγγίσεις το χθεσινό ΑΡΗΣ-ΠΑΟΚ.
Ο πρώτος -και πιο ανάλαφρος- είναι ότι ο ΑΡΗΣ έχει πάρει τον αέρα του αντιπάλου του εδώ και κάποια χρόνια. Μέσα-έξω… Και ειδικά φέτος, αναλογικά με τη διαφήμιση που τυγχάνει ο ένας και με την οικονομική διαφορά των δύο ομάδων
Τρία ματς έως τώρα, με τους “κιτρινόμαυρους” να έχουν δύο νίκες και γενικά ανώτερη εικόνα σε αυτά. Ο “Δικέφαλος” δεν έχει σκοράρει ούτε ένα γκολ στα φετινά τοπικά ντέρμπι, στα οποία γενικά διακατέχεται από κακή νοοτροπία τα τελευταία χρόνια. Ο ΑΡΗΣ έχει αυτή που πρέπει. Οχι “τελικός”, “ματς της χρονιάς” ή άλλα μυθεύματα που περισσότερο κακό κάνουν στην άλλη πλευρά, αλλά αυτή του απαραίτητου σεβασμού στον αντίπαλο και της εξίσου απαραίτητης πνευματικής συγκέντρωσης που απαιτείται σε τέτοιους αγώνες.
Μέσα σε αυτά -για να πάμε και στα πιο ποδοσφαιρικά- υπήρχε το κίνητρο το οποίο βαθμολογικά ήταν μεγαλύτερο για τον ΑΡΗ. Και ο ΠΑΟΚ είχε το δικό του, αφού ένα τέτοιο ντέρμπι μόνο αδιάφορο δεν τον αφήνει. Είτε προέρχεται από ευρωπαϊκό ματς είτε έχει στο μυαλό του τον Ολυμπιακό. Τον… καίει, απλά δεν το παραδέχεται διότι βρίσκεται σε μία υπεροπτική φάση κόντρα στον ΑΡΗ. Και αυτό του κάνει κακό.
Αν δεν το ήθελε, ούτε Κούρτιτς θα είχε χθες ούτε Ακπομ, ούτε Ζίβκοβιτς. Λίγο όμως το κακό βράδυ του Λουτσέσκου και λίγο το focus -λόγω κινήτρου- από πλευράς ΑΡΗΣ, μας οδήγησαν στο γνωστό αποτέλεσμα αλλά και στην εικόνα κυριαρχίας του ΑΡΗ στο ματς για περίπου 60-70 λεπτά.
Ο Μπούργος στήριξε το σχήμα που του έφερε τη νίκη κόντρα στην ΑΕΚ, πλην των Μπράμπετς και Ντουκουρέ που ήταν τα νέα πρόσωπα. Μόνο ο Πάλμα δεν του “βγήκε”, αλλά δεν επηρέασε τόσο την εξέλιξη των πραγμάτων, τη στιγμή που… βοήθησε και ο Λουτσέσκου.
Το αργό δίδυμο Κούρτιτς-Σβαμπ και ο ντεφορμέ Σοάρες ήταν… βούτυρο στο ψωμί του κιτρινόμαυρου άξονα, όπου Ντουκουρέ, Ματίγια, Μαντσίνι και Ιτούρμπε έκαναν κατά διαστήματα ό,τι ήθελαν.
Οπως με την ΑΕΚ, έτσι και χθες ο ΑΡΗΣ ήταν αυτονόητο ότι θα ποντάρει στα γρήγορα πόδια και στο τρανζίσιον πάνω στους χώρους που άφηνε ο ΠΑΟΚ. Αυτό που τον βοήθησε ακόμα περισσότερο ήταν ο αντίπαλος άξονας και η διαφορετική τετράδα στην άμυνα.
Ο ΠΑΟΚ δεν είχε ισορροπία μεσοαμυντικά και αυτός ήταν ο λόγος που ο ΑΡΗΣ πίεσε πολύ περισσότερο στο high block και στην πρώτη πάσα του αντιπάλου, με αποτέλεσμα να τον οδηγήσει σε πολλά λάθη και να τον δυσκολέψει στο κράτημα της μπάλας στο πρώτο μέρος.
Το παράδοξο βέβαια για ακόμη ένα ματς είναι ότι το γκολ δεν ήρθε σε ροή αγώνα αλλά από κόρνερ. Δεύτερος σερί αγώνας που γίνεται αυτό και μάλλον ο Μπούργος εξαργυρώνει σταδιακά τη δουλειά στα στημένα. Η άλλη όψη του νομίσματος όμως είναι ότι ο ΑΡΗΣ για δεύτερο σερί ματς βρίσκει ιδανικές συνθήκες για γκολ σε ροή αγώνα, όπως τις σπαταλάει. Απλά η διαφορά του χθεσινού ματς σε σχέση με εκείνο του ΟΑΚΑ, είναι ότι πέραν της γνωστής παθιογένειεας στα τελειεώματα υπήρχε και ένας εξαιρετικός Πασχαλάκης.
Ο ΑΡΗΣ ήταν διαβασμένος και είχε απαντήσεις σε ό,τι έκανε ο Λουτσέσκου, ενισχύοντας φυσιολογικά το κέντρο του από το 46′. Η είσοδος του Εντιαγέ… έφερε το γνωστό 4-2-3-1 και γέμισε το κέντρο του ΑΡΗ, ο οποίος γρήγορα ισορρόπησε το καλό ξεκίνημα του ΠΑΟΚ στην επανάληψη και πήρε ξανά τον έλεγχο, μέχρι το τελευταίο δεκάλεπτο που το… έχασε.
Υπήρχε λογική για τον τρίτο στόπερ, αφού Ινγκανσον και Ολιβέιρα απαιτούσαν παραπάνω ύψος. Ο Καμαρά όντως έπρεπε να βγει λόγω Ραμαζάνι. Δεν δικαιολογείται όμως ο ΑΡΗΣ με παίκτη παραπάνω στην έδρα του, να τραβιέται τόσο πίσω και να δυσκολεύεται στο κράτημα της μπάλας, το οποίο ήταν και η προϋπόθεση για να βγει στον χώροι και να τελειώσει το ματς. Απλά η άμυνά του εξουδετέρωσε τον ΠΑΟΚ ακόμα και στο διάστημα που πίεσε, διατηρώντας έτσι το 1-0 ως το τέλος.
Στο end of the day, ο τρόπος που εξελίχθηκε ο αγώνας ήταν αυτό που επίτασσε η ποδοσφαιρική λογική. Ο ΑΡΗΣ ήταν ανώτερος, άξιζε τη νίκη και κυρίως έδωσε συνέχεια στην κομβική νίκη επί της ΑΕΚ, διατηρώντας το προβάδισμά του για την 3η θέση.
Μπροστά του έχει ακόμα πέντε “τελικούς”, μετά τη διακοπή για το Πάσχα. Υπάρχει ακόμα δρόμος και ένα μομέντουμ τόσο για τους παίκτες όσο και για τον Μπούργος, που βλέπει να του “βγαίνει” σχεδόν ό,τι κάνει. Εάν μειωθεί και ο βαθμός δυσκολίας με τον οποίο έρχονται τα γκολ, τότε ο ΑΡΗΣ θα είναι αυτός που θα οδηγήσει την κούρσα της 3ης θέσης μέχρι τέλους.