Ο κυνικός ΑΡΗΣ επέστρεψε. Η αγωνιστική φιλοσοφία του να παίρνει τους βαθμούς με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο του «βάζω γκολ και σβήνω το ματς» είναι εδώ. Προφανώς και οι Κιτρινόμαυροι δεν έθελξαν με την απόδοσή τους. Πήραν όμως αυτό που ήθελαν στο Περιστέρι και το έκαναν με πειστικό τρόπο.
13 ματς σε 40 μέρες δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητος απολογισμός. Από το ξενοδοχείο στο πούλμαν, από εκεί στο αεροδρόμιο, αεροπλάνο και ξανά ταξίδι, ταξίδι… Βλέπετε η πλειοψηφία των αγώνων αυτών ήταν μακριά από το «Κλεάνθης Βικελίδης». Θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα; Σίγουρα, βάζοντας στην «σούμα», κυρίως τα ματς σε Σέρρες και Γιάννενα. Πέτυχε όμως ο ΑΡΗΣ τους στόχους του; Με το 1,5 πόδι στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας κι εξασφάλιση της παρουσίας στα Playoffs.
Αν αναλογιστεί κανείς τι πέρασε η ομάδα (τραυματισμοί, ατυχίες κτλ) δεν μπορείς παρά να παραδεχτείς ότι τα πήγε καλά, κρατώντας «ζωντανή» μια χρονιά, που για ένα μεγάλο διάστημα στο ξεκίνημά της, πήγε να εκτροχιαστεί και να χαθεί τελείως. Αλλά όπως λένε και στο χωριό μου (παρεμπιπτόντως δεν έχω…) τίποτα δεν τελειώνει πριν… τελειώσει.
Τι είδαμε από τον ΑΡΗ στο Περιστέρι; Μια ομάδα με συγκεκριμένο αγωνιστικό προσανατολισμό, που έπαιξε όσο έπρεπε για να κερδίσει. Χωρίς να σπαταλήσει παραπάνω δυνάμεις απ’ όσο χρειαζόταν, διότι μάλλον δεν υπήρχαν. Εξ ου, θέλω να πιστεύω, και εικόνα με τα πολλά αβίαστα λάθη και τα «πουλήματα» μπάλας σε στιγμές της αναμέτρησης με τον Ατρόμητο, τα οποία, ευτυχώς δεν στοίχησαν.
Σημεία αναφοράς, η παρουσία του Βέλεθ στα χαφ, η σταθερά ανοδική πορεία του Μάνου Γκαρία, που εξακολουθεί να δείχνει πόσο πολύ έλειψε από την ομάδα, η επιστροφή του Φεράρι και ο Μορόν, ο οποίος μπήκε ξανά σε τροχιά σκοραρίσματος. Από εκεί και πέρα, προφανώς και δεν υπάρχουν πολλά περισσότερα να κρατήσεις, πέρα από την ατάκα του Άκη Μάντζιου στη συνέντευξη Τύπου: «Μπορούμε να παίξουμε καλύτερο ποδόσφαιρο και θα το κάνουμε» είπε, σε μία υπόσχεσή του.
Σίγουρα, ο ΑΡΗΣ πλέον απαλλαγμένος από το άγχος της σκοπιμότητας του αποτελέσματος, μπορεί και πρέπει να δείξει καλύτερη αγωνιστική εικόνα. Και πιστεύω θα το κάνει έχοντας κλείσει έναν κύκλο πολλών αγώνων σε μικρό χρονικό διάστημα.
ΥΓ: Η εικόνα του Μπράμπετς να «μαλώνει» τον Σαμόρα, λίγο μετά τους πανηγυρισμούς για το 0-2, πρέπει να γίνει οδηγός. Για να καταλάβουν ορισμένοι ότι υπάρχουν παίκτες στην ομάδα που «νιώθουν».