Θα σχολιάσω αυτό που έγινε το Σάββατο για τυπικούς και όχι ουσιαστικούς λόγους. Διότι έγινε απλά αυτό που γίνεται στη σύγχρονη Ελλάδα των λαϊκιστών, των απατεώνων (μεγάλων και μικρών), της μίζας, της ρεμούλας, της λαμογιάς, της αναξιοκρατίας και του ρουσφετιού, των στημένων, των παραγκών, της διαπλο
Γινόταν στο παρελθόν, γίνεται σήμερα και θα εξακολουθήσει κατά τα φαινόμενα να γίνεται και στο μέλλον. Διότι πολύ δύσκολα τούτος ο τόπος θα γίνει κανονική χώρα, εκτίμησή μου είναι μάλιστα ότι οδεύει προς τα χειρότερα.
Είδαμε έναν τελικό του… Βόλου, ο οποίος κατέληξε στην ομάδα η οποία επάξια ενσαρκώνει το σκηνικό που έχει στηθεί σήμερα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Ειδαμε μια προσωρινή διοίκηση της ΕΠΟ να διοργανώνει έναν αιματοβαμμένο τελικό με 70 τραυματίες, και να επιχαίρεται μέσω ανακοινώσεών της για την άρτια διοργάνωση. Είδαμε έναν πρώην φυλακισμένο, έκπτωτο από το αξίωμα του δημάρχου με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να επιχαίρεται και αυτός για τον καλύτερο τελικό. Είδαμε έναν υπουργό εξαφανισμένο, να προσπαθεί να βγει από το κάδρο. Είδαμε έναν επόπτη να αποφασίζει αυτός ποιός θα πάρει το Κύπελλο. Είδαμε μαχαιρώματα, μολότοφ, σιδερογροθιές, τσεκούρια, λοστούς, αλυσίδες, κράνη, εισβολή οπαδών στον αγνωστικό χώρο, φωτιές στις κερκίδες, και μετά ενός λεπτού σιγή στην μνήμη ενός οπαδού που έχασε τη ζωή του για παρόμοια με αυτά που προηγήθηκαν. Μετά την απονομή διαβάσαμε, copy-paste, δηλώσεις που χρόνια τις ακούμε, από άλλες ευνοημένες ομάδες και από άλλους χαλίφηδες, όταν ήθελαν να δικαιολογήσουν τον ξεδιάντροπο τρόπο που έκλεβαν τίτλους.
Όταν κλέβεις, είσαι κλέφτης. Όταν κλέβεις από αυτόν που σου έκλεψε, είστε και οι δυο κλέφτες. Όταν κλέβεις από αυτόν που προηγουμένως τον παραμύθιασες ότι θα είσαι έντιμος απέναντί του, είσαι και κλέφτης και ψεύτης. Όταν κλέβεις, παραμυθιάζεις και κάνεις την παλαβή, αναμασώντας δικαιολογίες που εσύ ο ίδιος κατηγορούσες στο παρελθόν, είσαι κλέφτης, ψεύτης και υποκριτής.
Όταν το κάνεις όλα αυτά και προσπαθείς να πείσεις ότι δεν συνέβη και τίποτα, είσαι κλέφτης, ψεύτης, υποκριτής και γελοίος. Γενικά μιλώντας. Για να μην τρελαθούμε δηλαδή.
Είναι εκπληκτικό πως έρχεται η μετάλλαξη, η κωλοτούμπα. Γενικά και διαχρονικά μιλώντας και πάλι. Πως από τιμητής της αδικίας, επικριτής της συνδιαλλαγής, περήφανος για την ακεραιότητά σου, καταντάς μαριονέτα στα χέρια αυτού που σε κουνάει. Εκπληκτικό πως αλλοτριώνει χαρακτήρες, συνειδήσεις, αξίες, το ευρώ, το δολάριο, το ρούβλι, η εξουσία. Ναι ξέρω, υπάρχουν δικαιολογίες και ο καθένας από αυτούς τους οπαδούς, δημοσιογράφους, παράγοντες, πρωθυπουργούς, υπουργούς έχει καμιά δεκαριά για να δικαιολογήσει την κωλοτούμπα του και να συνθηκολογήσει με τον εαυτό του και τη συνείδησή του. Να προσπαθούν όλοι αυτοί να σε πείσουν ότι «δεν είναι αυτό που νομίζεις».
Εκπληκτικό το «δεν είναι αυτό που νομίζεις». Φοριέται πολύ τελευταία. Τον πιάνουν τον άλλο στα πράσα, και αντί να διαφυλάξει την όποια αξιοπρέπειά του, πουλάει τρέλα. Ο άνδρας αναψοκοκκινισμένος στο κρεβάτι, η τύπισσα αναμαλλιασμένη και γυμνή δίπλα του, τα εσώρουχα στο πάτωμα. Η σύζυγος έξαλλη και ο τύπος να ισχυρίζεται «Δεν έχω ιδέα πως βρέθηκε αυτή δίπλα μου, πρώτη φορά τη βλέπω, εγώ έπεσα μόνος για ύπνο και ντυμένος, πρέπει να με πιστέψεις… ». Άντε βγάλε άκρη με τέτοιους άνδρες-ανδρείκελα.
Τελευταίο σχόλιο του Αλανιάρη: «Όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού, τόσο περισσότερο φαίνεται ο κώλος της». Ελληνική παροιμία που καλό είναι να μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες…