Ο Χρύσανθος Τσαλτίδης γράφει στο blog του στο gazzetta.gr για το πώς ο Νίκος Λάσκαρης έχει σττρατηγικά εγκλωβίσει το πιο ισχυρό, επικοινωνιακά, σύστημα στην Ελλάδα.
Αν όσα γίνονταν στα διοικητικά δρώμενα της ΕΟΚ και του ελληνικού επαγγελματικού μπάσκετ, δρομολογούνταν στην ΕΠΟ πολλοί θα ζητούσαν ακόμα και να πέσει η κυβέρνηση.
Το άθλημα που έχει προσφέρει τις περισσότερες και μεγαλύτερες χαρές σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, εδώ και πάρα πολλά χρόνια παραμένει δέσμιο των ίδιων ανθρώπων, αλλά δεν κουνιέται φύλλο. Θα έχετε παρατηρήσει τις απόψεις του blogger αναφορικά με την διοίκηση της ΕΟΚ. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή του γωνιά του κορυφαίου site στην Ελλάδα, έχω αυτοπεριοριστεί στα όσα αφορούν τον ΑΡΗ. Αν ανοίξει το θέμα τότε σε κάθε περίπτωση θα είχαμε πολλά περισσότερα να πούμε για τον Βασιλακόπουλο, τον Τσαγκρώνη και τα άλλα παιδιά. Τα… παιδιά βέβαια είναι μία υπερβολή για τους παράγοντες του… over 70 και βάλε, αλλά αυτό είναι το τελευταίο.
Ο κακός χαμός γίνεται για τις εκλογές στην ΕΠΟ, καμία αναφορά για την ΕΟΚ. Για την ΕΠΟ η παραμικρή αναφορά σε ένα ΔΣ, γίνεται πρώτο θέμα, για την ΕΟΚ δεν ξέρουμε καν αν γίνονται συμβούλια. Τα…αγωνιστικά εγκλήματα στην Εθνική ομάδα τα τελευταία χρόνια περνάνε…μπάι, η διαιτησία “ξεφωνίζεται” μόνο με βάση τις οπαδικές προτιμήσεις, οι άδειες κερκίδες σε τελικούς αποτέλεσε πρώτιστο… προνόμιο για το μπάσκετ, αλλά χωρίς τις προεκτάσεις…ξεφτίλας που δόθηκαν στον πρόσφατο τελικό στο ποδόσφαιρο. Αποφάσεις αθλητικών δικαστών την ίδια μέρα αγώνα με αποκλεισμούς 3 ώρες πριν χωρίς δικαίωμα έφεσης, που ακόμα και ο Κιμ Γιου δίνει στην Βόρεια Κορέα, ΑΣΕΑΔ που αποφασίζει μήνες μέτα, ΚΕΔ κτλ κτλ.