Για όλους εμάς που υποστηρίζουμε και γουστάρουμε τη Squadra Azzura, το
φετινό Μουντιάλ ήταν ξενέρωμα…
Ήτανε κάτι κρύο.
Κάτι άνοστο.
Γιατί όπως και να το κάνουμε, διοργάνωση Παγκοσμίου Κυπέλλου χωρίς
εθνική Ιταλίας, δεν γίνεται.
Πόσο περισσότερο όταν αυτό συμβαίνει για δεύτερη συνεχόμενη φορά.
Είναι σαν να θες να φας κατσικάκι φρικασέ, χωρίς το κατσικάκι!
Μακάρι το 2026, στην συν-διοργάνωση που θα πραγματοποιηθεί στις Η.Π.Α.
στον Καναδά και στο Μεξικό, να δούμε ξανά την Ιταλία και γιατί όχι και την
εθνική μας ομάδα.
Τίτλοι τέλους λοιπόν σήμερα, για αυτό το αμφιλεγόμενο μουντιάλ, το οποίο
διεξήχθη κάτω από τα βαριά σύννεφα της αμφισβήτησης και στη σκιά των
καταγγελιών για διαφθορά, για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για
στυγνή εκμετάλλευση εργαζομένων και βέβαια, με τις πρόσφατες συλλήψεις
πολιτικών προσώπων και αξιωματούχων, που φέρονται να εμπλέκονται σε
σκάνδαλα, που έχουν σχέση με τη διοργάνωση.
Σήμερα λοιπόν, το παγκόσμιο κύπελλο του Κατάρ, περνάει στην ιστορία.
Ένα μουντιάλ, που θα το θυμόμαστε πρώτα από όλα γιατί ήταν το πιο ακριβό
που υπήρξε μέχρι τώρα.
Η χλιδή και η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο…
Επίσης, θα έχουμε να θυμόμαστε όλη αυτή αναμπουμπούλα που προκάλεσε
στις εγχώριες και διασυλλογικές διοργανώσεις.
Αυτή η πρωτόγνωρη διακοπή που είχαμε από αρχές Νοεμβρίου σε όλα τα
εθνικά πρωταθλήματα (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων), αλλά και στις
διοργανώσεις των ευρωπαικών κυπέλλων.
Όσον αφορά το αγωνιστικό του αποτύπωμα;
Σαφώς και θα έχει να μας θυμίζει αρκετές συγκινήσεις, όπως άλλωστε γίνεται
πάντα στα μουντιάλ.
Απλά κάποιες διοργανώσεις έχουν περισσότερες και κάποιες άλλες λιγότερες.
Αυτό που επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά και το τόνισα στο σχόλιο μου στο All
About ARIS TV (09.12) είναι ότι το ποδόσφαιρο, ήταν και είναι το πιο ωραίο
και πιο συναρπαστικό άθλημα στον κόσμο.
Για αυτό συγκινεί και γοητεύει δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον
πλανήτη.
Απρόβλεπτο άθλημα, στο οποίο δεν αρκεί μόνο η ποιότητα και το ταλέντο,
αλλά σημαντικότατο ρόλο παίζει ο παράγοντας ψυχολογία και φυσικά η τύχη.
Ένα άθλημα στο οποίο το κουμάντο το κάνει πρώτα από όλα η μπάλα.
Αν θέλει να μπει, θα μπει.
Όσο παιχταράς και ταλέντο να είναι κάποιος, όσα «καντάρια» μπάλα κι αν
ξέρει, αν η μπάλα δεν θέλει να μπει, ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΕΙ.
Τέλος.
Δεν είναι απαραίτητο να είσαι καλύτερη ομάδα.
Πιέζεις, έχεις την κατοχή και τον έλεγχο του αγώνα, χάνεις την μια ευκαιρία
πίσω από την άλλη, γίνεται μια αντεπίθεση, μια κόντρα, μια στραβοκεφαλιά,
τρως το γκολ και γεια χαρά…
Αυτό είναι το ποδόσφαιρο!
Όσον αφορά τη συγκεκριμένη διοργάνωση φυσικά και θα κρατήσω την
εκπληκτική πορεία του Μαρόκου!
Η όμορφη χώρα της βορείου Αφρικής, έγινε η πρώτη αφρικανική ομάδα που
έφτασε στην τετράδα του θεσμού, ενώ σε ότι έχει να κάνει με τον τελικό,
εκτιμώ ότι οι δύο σημερινοί μονομάχοι, έφτασαν απόλυτα δίκαια μέχρι το
τέλος..
Είχαν την καλύτερη και πιο σταθερή παρουσία.
Αυλαία λοιπόν σήμερα για το 22 ο Παγκόσμιο κύπελλο.
Στις 5 ώρα Ελλάδος, έχουμε την κορύφωση με τον μεγάλο τελικό, ανάμεσα σε
Αργεντινή και Γαλλία.
Προσωπικά, στο σημερινό τελικό είμαι με την Αργεντινή.
Ο λόγος είναι ξεκάθαρος, είναι αδιαπραγμάτευτος κι έχει όνομα και επίθετο :
Lionel Messi!
Θέλω κι εύχομαι σήμερα, αυτό το παλικάρι, να σηκώσει το τρόπαιο.
Αυτός ο παιχταράς, ο οποίος μας έχει χαρίσει όλες αυτές τις απίθανες και
υπέροχες ποδοσφαιρικές στιγμές τα τελευταία 16-17 χρόνια, θέλω να
σηκώσει και αυτό το τρόπαιο.
Το 2014, ήταν άτυχος απέναντι στους Γερμανούς.
Για να δούμε φέτος με τους Γάλλους.
Θα τα καταφέρει;
Υπομονή…
Θα το γνωρίζουμε σε λίγες ώρες.