Για όσους πήγαμε χθες στη Δράμα αλλά και για εκείνους που δεν πήγαν, κάπο στο 28′ με το γκολ του Κάσες άρχισαν να… ξυπνούν φαντάσματα. Ή πιο απλά να θυμόμαστε τον “κακό δαίμονα” του ΑΡΗ στη διετία της Γ’ Εθνικής.
Το χθεσινό ματς ήταν καθοριστικό για πολλούς λόγους. Μέσα σε όλους και με λιγότερη σημασία ήταν και η παραπάνω “ταμπέλα’ που σχεδόν όλοι είχαμε βάλει υποσυνείδητα στους Δραμινούς. Ο φετινός ΑΡΗΣ όμως κατάφερε να”ξορκίσει” και αυτή την κατάρα. Και ας το έκανε παίζοντας στην ουσία μόνο 20 λεπτά ή με ανατροπή. Στο τέλος μετράει μόνο η νίκη. Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι παραβλέπουμε την μέτρια έως κακή εικόνα της ομάδας, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΑΡΗΣ έχει μπει και χειρότερα σε αγώνες φέτος. Κράτησε μπάλα κάποιες φορές, αλλά έμοιαζε σαν χαμένος και… στεγνός δημιουργικά. Και μιλάμε για μία κακή εικόνα δεδομένης της ποιότητας που έχει αυτή η ομάδα. Ποιότητα που δημιουργεί απαιτήσεις, τις οποίες πρώτος έχεi ο Δημήτρης Σπανός.
Προς τιμήν του παραδέχθηκε τα περισσότερα από τα παραπάνω λίγο μετά την 7η σερί νίκη της ομάδας του – ο προκάτοχος του προκατόχου του θα έβγαινε με ύφος χιλίων καρδιναλίων- αφήνοντας στην άκρη το γεγονός ότι ήταν αυτός που άλλαξε τη ροή του αγώνα με τις αλλαγές των Παυλίδη και Πλατέλλα κατά σειρά. Εντόπισε το πρόβλημα, το διόρθωσε άμεσα και οι επιλογές του τον δικαίωσαν. Επέλεξε όμως να τονίσει το αρνητικό. Κάτι που τον τιμάει και αποδεικνύει τη σωστή νοοτροπία με την οποία προσεγγίζει τη φετινή χρονιά. Οπως επίσης το αποδεικνύει η επιλογή του να μην μιλήσει για άνοδο από τον Δεκέμβρη θέλοντας να κρατήσει την ομάδα σε ετοιμότητα, ασχέτως που με νίκη και επί του ΟΦΗ στην ουσία όλα θα μιλάμε για μισή και παραπάνω άνοδο.
Αυτό ακούς σχεδόν κάθε εβδομάδα να λένε και αρκετοί στον ΑΡΗ. “Αντε να ξεφύγουμε να τελειώνουμε…”. Κάτι που τείνει σε εξελιχθεί σε… μότο της φετινής σεζόν και η ομάδα βαδίζει βάσει αυτού ειδικά στα δύσκολα. Η ήττα δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο της και κάνει τα πάντα για να την αποφύγει. Και αρκετές φορές το καταφέρνει με έναν αγχωτικό τρόπο, όπως χθες. Κάπου όμως πολλοί από εμάς πιάνουμε τον εαυτό μας να τη… βρίσκει έτσι.
Τώρα αν θέλουμε να αναζητήσουμε βαθύτερες αιτίες στο λόγο που ο ΑΡΗΣ συνεχίζει να μη μπαίνει καλά στα ματς, μπορούν να ειπωθούν πολλά. Λίγο η υπέρμετρη αυτοπεποίθηση της ομάδας, λίγο κάποιοι παίκτες που έχουν κάνει “κοιλιά” και λίγο κάποια λάθη του Σπανού. Διότι και χθες ο τεχνικός του ΑΡΗ διόρθωσε το λάθος της χρησιμοποίησης του Πασά σε ρόλο “10ριού” αντί να τον ξεκινήσει στο δεξί άκρο, με τον Κάσσο να βοηθάει αμυντικά αλλά να μην του βγαίνει το παιχνίδι επιθετικά καθώς δεν του ταίριαζε.
Ο Πασάς είναι από τις πιο ποιοτικές λύσεις που διαθέτει ο ΑΡΗΣ στο ρόστερ του. Εκεί όμως που μπορεί να βοηθήσει και να κάνει τη διαφορά είναι στις πλευρές. Στον άξονα θα παλέψει, θα τρέξει και ίσως σε κάποια ματς δώσει το κάτι παραπάνω. Ομως δεν θα βγάλει πολλές φορές τον πραγματικό του εαυτό. Και χθες το ματς δεν του βγήκε καθόλου.
Τώρα για τον κόσμο, τι να πούμε; Τα είπε όλα και χθες η εικόνα. Αυτήν την εικόνα βλέπει όλη η υγιής ποδοσφαιρική Ελλάδα και θλίβεται από την άλλη με τις κερκίδες σε Πλατανιά, Λιβαδειά και άλλα γήπεδα. Και δεν έχει να κάνει με το αν είναι επαρχία ή όχι. Υπομονή όμως. Μαζί με τον ΑΡΗ έρχεται και ο κόσμοςτου. Αυτός που μαζί με την ομάδα δίνουν χρώμα στις Κυριακές μας. Σε αυτές που αρχίζουμε να χαιρόμαστε πάλι και θα χαιρόμαστε ξανά όπως πρέπει από τη νέα σεζόν.